Beeldend kunstenaar

Charlotte Arends

Oliefverfschilderijen

Uitgelicht werk

Postzegels verzamelen

Meestal maak ik uit mijn hoofd eerst een soort schetsje op postzegelformaat.Die postzegels komen overal terecht : in mijn agenda,op het toevallige servetje,langs de rand van de krant, ze slingeren overal rond. Als ik die notities nodig heb, kan ik ze meestal niet vinden. Dan begin ik maar weer van voren af aan.Ik heb wel zo’n keurig schetsboekje, maar dat heb ik nooit bij me. Ik heb zelfs een stuk of 10 van die schetsboekjes. Want ook die schetsboekjes raken voortdurend zoek. Ik schets ook nooit van A naar B. Soms begin ik midden in zo’n boekje, soms draai ik het om en begin ondersteboven achterin of ik maak een boekje vol uit 1998, dat ik toevallig teruggevonden heb in 2006. Daar zaten dan halverwege nog wat lege vellen in. Het zijn geen voorstudies. Het zijn  pogingen tot nadenken in beeld.

Kleur

Natekenen doe ik eigenlijk niet. Vroeger op de academie natuurlijk wel, maar bij mij is al gauw daarna een andere houding ten opzichte van mijn werk ontstaan. Iets afbeelden vond ik al snel saai, en bovendien bleek, dat ik meer interesse had in wat je juist niet kan fotograferen: Herinneringen, ordeningen, structuur, opwinding, geluid, afstand, en vooral kleur. Kleur is nooit hetzelfde. Het licht verstrijkt in de loop van de dag. Kleur kan uitdijen en inkrimpen, is behalve inherent afhankelijk van het licht, ook afhankelijk van de hoeveelheid verlichtend gemoed of de duisternis in je hoofd. Geel en oranje zijn heerlijk, direct en onomstotelijk, aanwezig en opdringerig. Rood vind ik koppig en heftig en intens weerbarstig, Vooral donkerrood. Blauw kan ik, heb ik altijd al gekund. Groen vind ik moeilijk, moet ik veroveren, nog niet alle kleuren heb ik in mijn vingers. Het idee dat ik mijn hele leven nodig zal hebben om het te kunnen, dat schilderen. In mijn schilderijen, vooral de grotere, reageer ik op wisselingen in de lucht en bewegingen in het water, of, actueler, veranderingen in licht en geluiden van bomen en planten in het bos, of de trillingen in mijn interieur.

Tijd

In de loop van de tijd veranderen betekenissen, omdat ieder tijdstip z’n eigen interpretatie kent, waarmee tegelijkertijd betekenissen gerelativeerd worden en ter discussie staan. Het is maar hoe je het bekijkt, maar dat niet alleen, het is ook wanneer je het bekijkt en waar. Zo komen vele betekenissen aan het licht en soms stuit je op tegenstrijdige waarheden. Met tijd kan je zo lekker husselen, soms sta je maanden stil en dan weer verkeer je in intense versnelling. Ik kan me daarin inleven: soms voel ik me Kleinduimpje maar ook wel eens de Gelaarsde Kat. Dat 1975 weer actueel kan zijn in 2016 omdat ik me dan ineens iets herinner of omdat een uitspraak van iemand me aanzet om me een associatie uit de verlopen tijd, nu voor de geest te halen. Veel van mijn werk heeft dus met gemoedstoestand te maken. En die wisselt. Mijn schilderijen hebben in de loop van de tijd vele kleurnuances en onderwerpen doorlopen, altijd min of meer vanzelfsprekend en altijd voelbaar sensitief door de transparante verfhuid.Het mooiste is die mix tussen wat ik gezien heb en wat ik ervoer op het moment dat ik het zag. Dat iets je diep kan ontroeren en dat ik het dan voor elkaar krijg om zoiets in beeld te brengen, die magie van de verbeeldingskracht, daar gaat het om. Tegenwoordig pak ik een camera om mijn indrukken vast te leggen. Om het geheel overzichtelijk te houden, werk ik meestal in series met een bepaald thema. Het thema van de schilderijen nu is ‘interieur’. Bij al mijn verhuizingen was uiteindelijk het licht de belangrijkste, die gloed, die ik wilde meenemen.  De schilderijen zijn gestolde momenten, van impressies en statements, gedachten beelden, associaties en verwerkingen van wat zoal om me heen is. In de hoop dat u mij nog kunt volgen.

En waar gaat het nu over?

Ik hoop dat u niet van mij verwacht dat ik mijn schilderijen per stuk ‘uit kan leggen’. Dat kan ik niet. Zeker de laatste tijd, weet ik steeds minder goed waar het over gaat. Meestal kan ik pas veel later vertellen waar het over ging. Of ik zie dan pas waar het over had moeten gaan. Als gevolg daarvan ontstaat de behoefte de noodzaak om meer te schilderen. Maar ik zei het al, waar het over gaat: Het gaat over de magie van de verbeeldingskracht, het tot stand komen daarvan en het delen van de impressies.

Charlotte Arends

Hoofdstraat 4

6994 AE de Steeg 

charlotte.arends@hetnet.nl